Hoop doet leven

Een meivakantie met sneeuw en hagel zet de vakantievierder volledig op het verkeerde baan. We installeren ons noodgedwongen bij de kachel, spelen een potje scrabble en genieten van warme choco met, doe eens gek!, een grote dot slagroom. Ondertussen maakt de natuur zich langzaam op voor ontwaken, voor een optimistisch voorjaar, voor een bruisende zomer.

Tussen de buien door bekeken manlief en ik gisteravond onze Japanse tuin met een verfrist gemoed. We mogen een Drentse gast verwelkomen die grote interesse heeft in Japanse tuinen. Praten over je tuin en vragen beantwoorden, is bijzonder om te ervaren. Je slaat jezelf én je tuin gade, vanuit het heden naar het verleden. En weer terug naar nu.

Als rondleider-in-eigen-tuin roep je onbewust fases op waarin de tuin is ontworpen, gegroeid, uitgedijd en vakkundig is terug gesnoeid. En je hoort jezelf erbij een ingedikt levensverhaal van de tuin vertellen. Over zaaien en oogsten, plannen maken en ze deels realiseren, stille wensen houden en bamboe de baas blijven.

Het ‘opgroeien’ van je tuin heeft echter geen voedingsbodem zonder je eigen levensverhaal. Je eigen levensplannen, diepste wensen, vreugdes en verdriet zitten in jezelf, maar ook in je tuin. Merkten we. Tijdens de rondleiding. En daarna, in de serre. Met uitzicht op de tuin, met donkere, dreigende sneeuwluchten als decor.

Onze gast vertelde een deel van háár levensverhaal. Vanuit rouw en verdriet. Maar vooral vanuit hoop en optimisme. Ze heeft zo haar plannen. Plannen voor de aanleg van een nieuwe tuin, een Japanse, háár tuin. Haar man (groot tuinliefhebber) én dochter (landschapsarchitecte), die waren ‘overgegaan’ naar een andere wereld, zullen haar erbij begeleiden. Dat weet ze, dat voelt ze.

De Japanse tuin met waterval en vijver, keien en stapstenen, bamboe en esdoorns, sneeuwlantaarns en mossen is al eeuwenlang symbool voor ‘het leven’. Dit leven groeit in zijn eigen tempo, op zijn eigen grillige wijze, in voor- en tegenspoed. Je tuin vormgeven en onderhouden is een symbool voor nieuw leven dat tot wasdom mag komen. Gisteravond heb ik intens ervaren dat een ‘Eigen tuin’ staat voor ‘Hoop’. Wie hoopt, gaat door, leeft op. Leeft.